Lieve buren

In de wijk Welgelegen hebben we sinds een paar weken een nieuwe, kleinschalige opvang voor ontheemden uit Oekraïne. Het is niet de enige in zijn soort: in totaal hebben we acht van dit soort plekken in verschillende wijken van Apeldoorn. Ongeveer 200 Oekraïners – vooral gezinnen en groepjes die samen zijn gekomen -  vangen we op deze manier op. Sober, maar met net wat meer privacy en rust dan in de grotere opvanglocaties in kantoorpanden, die we ook hebben.

De buren in Welgelegen hadden we op de hoogte gebracht. Voordat de Oekraïners hun intrek namen, konden de buren even een kijkje komen nemen. De ontheemden verzamelden hun weinige spullen en trokken in de woning. En toen lagen er ineens allemaal lieve brieven, kaarten en tekeningen op de deurmat. Van de buurt.

Onze Oekraïners waren ontroerd. Ze maakten er een collage van, hingen die voor het raam en hingen er een zelfgemaakte poster naast, goed zichtbaar voor iedereen: ‘Wij danken alle buren voor hun vriendelijke woorden en groeten!’ Omlijst met zwaaiende handjes in de kleuren rood-wit-blauw en blauw-geel.

Misschien doodnormaal, maar zo warm en lief en menselijk. En daardoor zó belangrijk. Als er negatieve dingen gebeuren, hoort en ziet iedereen het. Maar ik vermoed dat er veel meer behoefte is aan verhalen over burenhulp, vriendelijkheid en verdraagzaamheid. En die verhalen zijn er, in overvloed. Alleen niet zo luidruchtig en opvallend aanwezig.

Daarom dacht ik: kom, ik deel deze kleine, maar hartverwarmende actie gewoon met alle lezers van deze column! Want ik denk dat dit het gezicht is van Apeldoorn zoals velen van u het kennen. Dit is in ieder geval het Apeldoorn zoals ik het ken.

Ton Heerts