80 jaar

Volgend jaar is het 80 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog stopte. 

80 jaar, dat is een mensenleven geleden.

Er zijn dan ook steeds minder mensen die er vanuit hun eigen ervaring over kunnen vertellen. Wij, de tweede en derde generatie, nemen het stokje over.

Vanaf januari staan we daarom ook in Apeldoorn uitgebreid stil bij wat er gebeurde, destijds.

Die verhalen moeten verteld blijven worden. Want bijna 80 jaar na de Tweede Wereldoorlog is de wereld nog steeds geen veilige plek. Wij kennen in dit deel van Europa wel vrede, maar voor veel andere mensen geldt dat niet. En daardoor staan ook onze vrijheid en onze democratie onder druk.

We gaan herdenken en we gaan vieren. Het één kan niet zonder het ander.

Herdenken, overpeinzen, reflecteren aan de ene kant. En vieren, koesteren en hoop houden aan de andere kant. Zodat we onze idealen, onze hoop en ons vertrouwen ook door kunnen geven van de ene generatie op de andere.

Na tachtig jaar is er ook ruimte ontstaan om de pijnlijke verhalen te vertellen. Niet alleen de heldenverhalen over verzet en bevrijding. Maar ook de verhalen over schaamte en angst, over verraad en opportunisme. De herinneringen die decennialang werden weggedrukt en verzwegen.

Het is goed dat ook die verhalen nu verteld worden.

Niet om te oordelen. Maar om te leren. Om onze geschiedenis oprecht en waarachtig onder ogen te zien. Om vandaaruit verder te bouwen aan onze toekomst. 

Daarom gaan we het komend jaar in Apeldoorn heel veel verhalen vertellen. De bekende verhalen, maar ook de minder bekende. Dat doen we op heel veel manieren, met heel veel organisaties in de stad, in de dorpen, op de Veluwe, en in Gelderland.

En we doen dat met zoveel mogelijk generaties. Want dat is de kern: we vieren onze vrijheid om door te geven aan de generaties na ons.

Ton Heerts