Een complimentje

Op 1 maart is het Nationale Complimentendag. 23 jaar geleden werd die dag in het leven geroepen door een groepje mensen dat vond dat wij Nederlanders wel eens wat positiever mogen zijn naar elkaar. “Het geven van complimenten zit nog steeds niet echt in de volksaard van de Nederlanders. We kijken veel meer naar wat er fout gaat dan naar wat er goed gaat.” Volgens de organisatie maakt “niets mensen blijer en energieker (….) dan een oprecht compliment!”

Tja. Ik ben het er helemaal mee eens dat complimenten onmisbaar zijn. Super belangrijk. Door een compliment voelt iemand zich gezien, gewaardeerd, bevestigd. En wie heeft dat niet af en toe nodig?

Op één voorwaarde: ze moeten volstrekt gemeend en oprecht zijn.

En dat is dan weer een beetje ongemakkelijk aan zo’n speciale dag. Als je een complimentje krijgt op Nationale Complimentendag, hoe blij en energiek word je daar dan werkelijk van? Hoe spontaan en oprecht is zo’n compliment dan?

Aan de andere kant: je hoeft maar een aanleiding te hebben. Sommige mensen dénken er gewoon niet aan om iemand een compliment te maken. Terwijl ze het misschien best wel zouden willen. En dan kan zo’n dag natuurlijk wel helpen. Als een soort geheugensteuntje.

Mijn advies? Schrijf Nationale Complimentendag in uw agenda. Geef die dag géén compliment. Maar doe dat wel de dag ervóór. De dag erna. En alle andere dagen in het jaar. Mits gemeend en oprecht.

En ik weet uit eigen ervaring: wie met andere mensen samenleeft en -werkt, die heeft bijna altijd wel een oprechte reden om iemand een compliment te geven. Makkelijk zat.

Ton Heerts