Adelaarsplein en andere zaken

Inwoners sturen mij met regelmaat brieven of mails. Soms kort & krachtige. Soms eenvoudig op te lossen zaken. Soms zijn de brieven of mails langer en gaan ze over ingewikkelde problemen. Soms worden ze behandeld door ambtenaren en af en toe bel ik de mensen direct zelf.

Ik vind het fijn dat mensen mij rechtstreeks weten te vinden. Natuurlijk kan ik niet alles oplossen en de gemeente vaak ook niet.  Simpelweg omdat we er niet over gaan of meerdere mensen en organisaties erbij betrokken zijn.

Geregeld gaan die brieven en mails over het Adelaarsplein. Van aanwonenden die last hebben van de huisjesmelkers, die te veel mensen proppen in te kleine huizen, vaak arbeidsmigranten. Of van ondernemers die klagen over de eenzijdige samenstelling van het winkelaanbod. Voor bijna iedere winkel die de laatste jaren vertrokken is, kwam een fastfoodzaak in de plaats. Nou is er niks mis met af en toe een broodje kebab of een patatje mét. Maar als de keuze daartoe beperkt wordt, en je moeite moet doen om iets vers en gezonds te krijgen, tja. Wat dan?

Veel van die mails gaan ook over de leegstand in de Binnenstad. Compleet met deprimerende video’s  en dringende oproepen aan de gemeente om hier wat aan te doen. 

Als er steeds meer spullen online besteld worden, komt er een distributiecentrum aan de rand van de stad. Als een winkel geen klanten meer krijgt, gaan de deuren van het pand in het centrum dicht. Als mensen steeds minder koken en sushi, pizza’s of kebab bestellen, komen er meer fastfoodzaken. En scheuren er steeds meer scooters en e-bikes door de stad.

Natuurlijk, dat gaat niet allemaal zo bewust. Niemand bestelt iets online omdat hij of zij vindt dat er winkels moeten verdwijnen. Het is gewoon gemakkelijk. De gevolgen zijn ook niet direct zichtbaar. Maar ze zijn er wel.

Als mensen mij schrijven of als ik met ze in gesprek ga, hebben we het over dit soort zaken. Over wat we wel en niet kunnen doen als gemeente. Wat we wel kunnen doen, pakken we zo veel en goed mogelijk op. Maar de maatschappij is groter en complexer dan de gemeente alleen. De maatschappij, dat zijn we samen. Dus blijf mij, ons, vooral mailen en aanspreken.  Samen in gesprek is altijd goed. 

Ton Heerts