De onderste steen (Het Apeldoornsche Bosch)

De onderste steen moet onder als het land moet opgebouwd
Niks naar boven, geen gedonder, geen geklets, hier wordt gesjouwd
De onderste steen blijft onder, want het land moet opgebouwd

Woensdagmiddag samen spelen aan het randje van het bos
En dan stiekem appels stelen en dan diefje-met-verlos
Maar Cornelis mag niet meedoen, want zijn vader, die is fout
En dan gaat ie altijd janken als ie weer wordt uitgejouwd
En dan gaan we samen kijken naar de kinderen in het bos
En ze zeggen van die kinderen ‘daaraan zit een steekje los’
En ze zeggen ‘dat zijn joden’, maar ik weet niet wat dat zijn
En ze wonen met z’n allen op hun eigen bosterrein

De onderste steen moet onder als het land moet opgebouwd
Niks naar boven, geen gedonder, geen geklets, hier wordt gesjouwd
De onderste steen blijft onder, want het land wordt opgebouwd

Weer gewoon een woensdagmiddag, maar het voelt een beetje raar
’t Is zo stil tussen de bomen, meestal zijn er wel een paar
Waar zijn Eli, Micha, Abraham en Joachim vandaag?
Moeder kijkt de andere kant op, zwijgt als ik dat aan haar vraag
Woensdagmiddag weekje later, eerst een balletje geschopt
En de kinderen uit het bos hebben zich vast voor ons verstopt
Op een niet te vinden plekje, maar we horen geen ‘buut vrij!’
Da’s wel flauw, ik roep “uitkomen, anders zijn jullie erbij!”

De onderste steen moet onder als het land moet opgebouwd
En nou opgesodemieterd, zie je dat niet? Hier wordt gesjouwd!
De onderste steen blijft onder, want het land wordt opgebouwd

Er werd niet over gesproken, maar d’r moet iets zijn geweest
Moeder hield haar mond gesloten. Tot oom Adries huwelijksfeest
Niets voor haar maar hup daar ging die, advocaatje nummer vier
En toen plotseling in tranen :”Ze zijn weggevoerd van hier
Waar ze zijn gebleven, Micha, Eli, Joachim en Ap?
Ik ben bang niet meer in leven” En toen is er iets geknapt
Ik had er nog nooit zien huilen, maar ineens kwam alles los
“Och wat vreselijk, die kleintjes, al die mensen uit het bos”

De onderste steen, daarover werd toen liever niet gepraat
Al die narigheid oprakelen, ach, wie is daar bij gebaat
De onderste steen kwam boven door vier glazen advocaat