De meeste stadsdelen in Apeldoorn hebben een eigen park. Narcissen en krokussen geven de parken kleur in het voorjaar. Elk park heeft zijn eigen sfeer, bomen en flora en fauna.
Het Wilhelminapark, het Prinsenpark en het Oranjepark zijn de oudste openbare groene delen van de stad. Vanaf de jaren ’60 werden nieuwe parken aangelegd. Zoals het Zuiderpark in de jaren ‘60, het Mheenpark in de jaren ‘70, het Matenpark in de jaren ‘80 en Park Zuidbroek in 2010.
De oude parken zijn in de 19e eeuw aangelegd in Engelse landschapsstijl: met kronkelende paden, gebogen vijverpartijen en uitgestrekte grasvelden. Heel anders dan de Franse stijl van Het Loo. Die is strak en heeft regelmatige patronen.
De parken zijn belangrijk voor Apeldoorn. Dieren en planten gebruiken de parken om van de ene plek naar de andere te komen. En de parken zijn goed voor de kwaliteit van de stad. In de zomer vinden mensen er verkoeling. De parken leveren ongeveer 160 hectare groen op. In het Matenpark is bovendien een bijzondere heemtuin aangelegd. Hier staat flora die je kunt vinden op de overgang van stuwwallen naar de IJssel. De parken vormen ook de overgangen naar de groene buitengebieden. Zo is Park Zuidbroek verbonden met het Weteringsebroek en het Matenpark met de wig Elsbos en het Beekbergerwoud.
In de parken vind je verschillende soorten bossen. Ook zijn er vaak bijzondere bomen te vinden. Door de oude bomen die er staan vind je er spechten, vleermuizen en eekhoorns. Zij kunnen via stelsels van lanen en andere kleinere stadsbosjes ook weer andere delen van de stad bereiken. Vleermuizen gebruiken het groen en het water voor het zoeken naar voedsel. Hier jagen ze onder meer op muggen. Ook zijn er egels die via buurttuinen hun weg vinden. En kom je bos- en parkvogels tegen, zoals de boomklever.
In de parken kan je wandelen en spelen op een grasveld of rusten op een bankje. Wandelroutes door de stadsparken kun je vinden op de site Wandelroutes Apeldoorn Stad of op de site van Wandelnet.
