In onze Grondwet staat waar alle burgers recht op hebben. En ook: wat de regels zijn voor goed samenleven. Mensen die in Apeldoorn wonen of werken, vertellen wat deze wet betekent in hun dagelijks leven. Dit keer: Reyhan Aydin, klachtenbehandelaar bij antidiscriminatiebureau Art.1.
“Discriminatie om je geslacht: dat hoor ik als klachtenbehandelaar het vaakst. Zoals een vrouw van wie het contract niet verlengd werd omdat ze zwanger is. Ik krijg ook veel meldingen van discriminatie om een handicap. En natuurlijk om afkomst. Mensen van kleur worden bijvoorbeeld nog altijd vaker staande gehouden door de politie.”
Veel mensen zijn bang om discriminatie te melden: stel dat ik vertel wat mijn baas tegen me zei, misschien krijg ik dan wel gedoe? Bij bureau Art.1 kunnen ze hun verhaal veilig kwijt. Ik merk dat het slachtoffers van discriminatie enorm helpt dat ze hier erkenning krijgen. Soms is dat al genoeg. Soms regelen we een gesprek met de veroorzaker. Maar het kan ook zijn dat we de zaak laten bekijken door het College van de Rechten van de Mens. Natuurlijk alleen als de melder dat wil.
Ik ben blij dat er steeds opener gesproken wordt over discriminatie. Want het gaat ook over jezelf. Iedereen heeft vooroordelen. Waarom ontvingen we de Oekraïense vluchtelingen met open armen en Syrische vluchtelingen veel minder? Zij waren net zo goed op de vlucht voor een oorlog. Denk daar eens over na: waarom kijk je op een bepaalde manier naar een ander? Klopt dat wel?
Het raakt me dat ik zoveel verhalen over discriminatie hoor. Maar ik ben blij dat ik er op mijn manier iets aan kan doen. Pas had ik een melder die bij een café geweigerd was om zijn huidskleur. We konden toen een gesprek met de eigenaar organiseren. Die erkende dat er een ernstige fout was gemaakt. Ik vind het mooi als ik mensen weer met elkaar kan verbinden.”
