Achisomog

Of ik nog wel eens aan jou heb gedacht?
Jaren vervagen het spoor van die nacht
Verder en verder, wagon na wagon
Toch echoot toentertijd zonder pardon,
Knagend meedogenloos in mijn geweten
Wat als ik toen?’, ‘Nóu is makkelijk praten,
Iedereen hielden ze hier in de gaten’
Wat als ik toen? Dan had jíj hier gezeten

 Steeds dichterbij bonkt het spoorrails gedreun
‘mijn broeder tot steun’, ‘mijn broeder tot steun’
Vlak voor het bos rekt een ijzeren gil
Zich langzaam uit, de trein staat stil
Jij stapt naar buiten in sepia licht
De bomen herkennen dat glimlach gezicht
Van simpel ontwapenend kinderverstand
Krijg ik een kans om het over te doen?
Het meegetorste dilemma van toen

Kijk ik weer weg of reik ik mijn hand?